زندگی با آنچه هست (وادی روشن‌بینی)

همیشه زندگی مطابق میل ما نمی‌شود، از این روست که در نهایت راهی جز با آنچه هست زیستن، نداریم. پس با آنچه هست زندگی کنیم. وقتی با آنچه هست زندگی می‌کنیم دیگر ترسی وجود ندارد. ترس زمانی شروع می‌شود که می‌خواهیم با آنچه باید باشد، زندگی کنیم که هرگز و یا کمتر دست می‌دهد. همین نگرانی، منشا ترس و اضطراب همیشگی ماست. ادراک عمیق این واقعیت است که منجر به ریختن ترس ما می‌شود. چنانچه می‌خواهیم آرام زندگی کنیم، با آنچه هست زندگی کنیم. ما می‌دانیم که در نهایت جبر است که زندگی ما را احاطه کرده است. از این جبر نمی‌توانیم فرار کنیم. بهتر است تسلیم زندگی بشویم. چرا که با زندگی نمی‌توانیم چانه بزنیم، نمی‌توانیم بجنگیم. زندگی کر است، کور است، بی احساس است، فاقد عاطفه است. زندگی زبان ما را نمی‌فهمد. زندگی همین است که هست. با آنچه هست زندگی کنیم تا کمتر دچار تضاد و دوگانگی درونی بشویم.